Ontwenningsverschijnselen

Met een reis van zo'n 14 uur achter de rug zit ik inmiddels alweer dik 2 dagen in Goa. Het zuiden van Goa. Palolem om precies te zijn. Aan het (ongeveer algemeen geaccepteerde) mooiste strand van India. In een hutje gemaakt van bamboe en palmbladeren. Met een zo goed als open douche midden in de natuur. Met boomkikkers, hagedissen, vogels in de meest uiteenlopende kleuren en hier en daar een verdwaalde eekhoorn. Iets dat je denk ik wel een paradijsje kan noemen. Maar nu komt het... het is makkelijker te beschrijven dan te realiseren.

Ik heb al een hoop prachtige plekken mogen zien in m'n leven waarvan dit denk ik wel de mooiste is tot nu toe maar dat voldane gevoel dat ik normaal toch wel heel snel te pakken heb blijft hier op de een of andere manier een beetje uit. Misschien is het allemaal net iets te veel. Ik vind het fantastisch dit gevoel te ervaren aangezien het haaks op mijn verwachting staat en daar dus helemaal op uit was maar op hetzelfde moment voelt het ook een beetje leeg. Is dit het nou? Ik denk dat van mijn droom om altijd te willen reizen en dingen ontdekken deze eindbestemming qua visuele prikkeling een klein beetje de magie van het onwetende heeft gehaald. Alsof mijn paradijs een soort van anticlimax is. Want wat is het eigenlijk. Zo raar om mijzelf te horen zeggen maar voor de mooie dingen in het leven hoef je niet ver te reizen. Al moet je wel ver reizen om daar achter te komen. Best dubbel.

Hopelijk kan ik hier de komende twee weken de rust vinden die ik probeer op te zoeken. De basis is er in ieder geval naar en ik had op geen betere plek terecht kunnen komen, nu nog het complete, bevestigende gevoel. Ik zit nog iets te veel in m'n kop met onder andere Kumari die met tranen afscheid van mij nam. En m'n meisie en gezinnetje die ik dit toch ook wel heel graag had willen laten zien. Soms is het lastig met jezelf te dealen. Verder is het ook wel een beetje zeiken op hoog niveau hoor, heb hier onder andere ook al m'n ultieme vrijheid moment meegemaakt die ik nog nooit eerder zo intens ervaren had. Op m'n eigen scooter (want ik heb hier een scooter) over kleine weggetjes door de jungle (helaas nog geen foto's van) gereden om vervolgens bij zonsondergang een mangoest tegemoet te rijden. Je weet wel, zo'n soort fret-achtig beest die (gif)slangen eet. Gruwelijk! Ook alweer ontzettend veel mensen ontmoet en biertjes mee gedronken waarvan de tweede avond nog wel de mooiste was. Redelijk tipsy teruggekropen naar m'n hut om nog even te wateren in mijn über riante open air badkamer met mozaïk tegeltjes. Met zaklantaarn in mijn mond want ik kon de lichtknop niet meer vinden haha! Naja, hele tijd mee bezig geweest om tot de ontdekking te komen dat er 2 boomkikkers met mij zaten mee te kijken! Ik kreeg hartkloppingen van de spanning omdat ik het geweldig vond die beesten te zien en stoof ook als een gek af op m'n camera. Om vervolgens een half uur op de grond te zitten om foto's van ze te nemen. Tsja. Soms ben ik blijkbaar best wel een emo hahaha!

Maar goed. Genoeg. Ik sluit natuurlijk af met een paar plaatjes en een filmpje waarvan het filmpje voor mijn gevoel de spijker op z'n kop slaat. Heel veel mooie dingen maar je blijft met een gevoel zitten van; huh? Ga verder! Nou ja, dat dus. Ik ben benieuwd wat er nog allemaal gaat volgen! Opties zat. Ik voel me een beetje verwend.

Over & uit.

PS. Een video rondleiding hier door het resort komt nog, voor nu dus alleen een sneak peak van mijn 'werkplek'!