Gingee

Ik heb hier voor het eerst m'n creditcard gebruikt! En hij is geweigerd! Waar ik wel achteraan heb moeten bellen om achter te komen omdat het me een beetje te lang duurde. Ik had een retourtje geboekt van Bangalore naar Dabolim (Goa) maar de bevestiging bleef wel erg lang uit. Na een belletje en een hoop abracadabra engels begreep ik hieruit dat ze geen internationale betalingen accepteren. Dat heeft nog best wel lang geduurd want de luchtvaartmaatschappij begreep niet dat ik een Nederlander was aangezien ik in Tamil Nadu 'woon' en met een (eigen) India nummer bel. Begrijpelijk. Met een nieuw belletje de hele bende gecanceled om 5 uur in de bus naar het hoofdkantoor in Chennai te mijden en met de hulp van Kumari en Xavier op zoek gegaan naar een andere optie. Dat is een soort van reisbureau geworden want die accepteren ca$h. En zo'n reisbureau is hier niets meer dan een muurtje van klei + bananenblad dak + computer + uhhh... plus niks. Dat is het. Precies dezelfde vlucht (Kingfisher Airlines) geboekt voor Rs 1000 extra, iets meer dan een tientje extra dus. Voor een kleine 125 euri heb ik nu een retourtje Bangalore - Dabolim. Mwah, das toch nog best wel oké niet?! Ik vind het prima! Van 24 maart t/m 6 april zit ik in ieder geval 2 weken lang keihard het onderste uit de pan (kan?) te chillen in Palolem bij Bakhti Kutir. Beetje kokosnoten onder een palmboom drin..... Oeps! Grapje! Uhhmmm uhhhh... jaaaaaa, neeeee, het is natuurlijk niet helemaal chillen maruh... ja ik ben natuurlijk gewoon hard bezig hè. Ik moet gerechten ontdekken voor het kookboek en m'n echte ik leren kennen. It's all about personal development. Ja écht. Serieus. Ik doe dit ook niet voor m'n lol ofzo. Ik wil gewoon heel erg graag weten hoe ik reageer als er totaal geen stress op mijn schouders rust want daar heb ik normaal zooooo veel last van. Het is best wel een uitdaging hoor. Echt waar! (Pffiiieew! Net op tijd weten recht te lullen.)

Maar all madness on a small stick; 't is gelukkig toch weer goed afgelopen en eigenlijk stiekem best wel weer heel veel te danken aan Xavier & Kumari. Die hebben namelijk echt al veel voor me gefixed. Ik heb m'n ideeën nog niet op tafel gegooid of ze zijn al aan het meedenken, echt geweldig. Ze beginnen me inmiddels ook al best wel goed te kennen haha! Echt grappig om wakker geschud te worden door Kumari als ik weer eens verzonken ben in gedachten en om vervolgens door Xavier te horen te krijgen waar ik nou eigenlijk over aan het nadenken was. En dat het dan nog klopt ook hè. Priceless. Er wordt veel gelachen! En dat terwijl het soms (financieel gezien) allemaal nog helemaal niet zo lekker gaat. Ik vind het lastig er iets over te zeggen maar het spreekt natuurlijk voor zich dat je in een weeshuis met 30 kinderen soms best moeilijke tijden moet doormaken. Al die buikjes moeten gevuld worden en dat kost een hoop knaken. Zonder vaste inkomsten (want de full-time job is het weeshuis) moeten we (nou nou, ik heb het zelfs al over we) het met name hebben van donaties. De afgelopen 3 maanden was er een donatie van Wally die dus eigenlijk Vallie heet wat weer een verbastering is van Valérie waar Kumari het eten van kon bekostigen. Dat loopt nu zo'n beetje tegen het einde en er moet dus weer wat beter op de centen worden gelet. Om al eerder met een soort van sponsoractie te komen dan het kookboek ben ik gelijk m'n dummy / blackbook / schetsboek ingedoken om schetsen te maken voor het design van een t-shirt. Hoe & wat komt later omdat ik dat nog een beetje verder moet uitwerken. Ik ga dus in ieder geval een kleine oproep doen aan al jullie trouwe lezers om een eventuele donatie te doen. Zulke zinnen schrikken mij altijd aardig af aangezien ik daar niet echt warm voor loop maar wacht maar af... dit wordt gruwelijk!! Later (waarschijnlijk maandag) meer.

Zoooooo... en om nog even terug te komen op dat t-shirt. Wat is het een b*tch om hier een wit shirt te vinden ZONDER print. Niet normaal. Samen met Xavier in de rickshaw de hele stad rondgereden en alle kledingwinkels afgestruind opzoek naar een blanco shirt. In een normale maat. Dus niet XXXXL. Zelfs een paar keer te horen gekregen van verkopers dat ik ook best wel voor dat shirt met die print kan gaan omdat het een echte Levi's is. Dan maakt het toch niet uit dat ie niet blanco is? Jonge, jonge... echte verkopers hoor. Soms valt het echt niet te begrijpen dat bepaalde mensen een winkeltje kunnen runnen aangezien ze elkaar al staan aan te staren bij de vraag of ze t-shirts verkopen. En dan wordt die vraag in Tamil gesteld hè! No kidding! Met 5 man een discussie van een paar minuten (!) om uiteindelijk een rode polo onder m'n neus gedrukt te krijgen. Heel leuk allemaal hoor maar ik moet me soms wel even inhouden... Dat witte shirt is blijkbaar echt een zeldzaamheid in Zuid-India en dus niet gevonden. Had niet gedacht dat dat zo'n opgave zou zijn maar als je er op let zie je op straat ook gewoon helemaal niemand met een wit t-shirt. Eigenlijk zie je überhaupt helemaal niemand met een t-shirt. Het is gewoon best wel freaky dat 99% van de mannen op straat in een overhemd loopt en geloof mij... dat hoeft er niet per definitie netjes en verzorgd uit te zien haha! Maar iedereen loopt in een overhemd met lange mouwen. En een lange broek, maar dat wijkt al iets verder af van het t-shirt waarmee ik begon. En om het dan gelijk maar compleet te maken; slippers of zoals ze het hier noemen chapels. Oeeeehhhh wat kom je daar een nasty voeten in tegen. Daar ga ik jullie de details serieus van besparen. Uiteindelijk wel een ander shirt weten te scoren die minstens zo goed is en me hopelijk van 't weekend even lekker uitleven op dat ding. Resultaat dus hopelijk over een paar dagen.

Verder afgelopen dinsdag (16/03) met Priya de bus naar Gingee (of Senji) gepakt, 37 kilometer ten oosten van Tiruvannamalai. Om Rajagiri & Krishnagiri te checken (King & Queen Fort). Een fort uit de 16e eeuw op de top van een berg dat qua kleuren en materialen echt samensmelt met de omgeving, mooi om te zien & na Hampi een lachertje om dat heuveltje te beklimmen! 487 treden en ja... ik heb ze gewoon geteld omdat ik nergens kon terugvinden hoe veel het er waren. Dus voor degene die ooit nog eens een keer naar Gingee toe gaat om het Queen Fort te beklimmmen: het is niet meer nodig bij de les te blijven om te kunnen vertellen hoeveel treden je nu werkelijk beklommen hebt. Het King Fort kan ik je helaas niet vertellen omdat dat nogal een pittige berg schijnt te zijn om te beklimmen (de bergen staan tegenover elkaar). Ennuh... Priya kon het niet aan, ik wel hoor. Echt wel. Ik doe dat normaal gewoon. Pfff, makkie. Bij 't Queen Fort ontzettend veel hagedissen gespot en dan heb ik het al snel naar m'n zin. Ze zaten echt overal! Op het topje van de berg in een klein open tempeltje onze meegenomen idli's gegeten, veel lopen babbelen en van het uitzicht genoten. Goeie shit dus. Een paar foto's en een ieniemienie, piepklein filmpje toegevoegd voor een kleine impressie van Gingee.

Moh!